بی­طرفی بدین معنا است که یک شرکت نمی­تواند اطلاعاتی را برای ترجیح دادن یک دسته از گروه­های ذینفع بر گروهی دیگر انتخاب کند. فراهم کردن اطلاعات بی­طرفانه یا بدون سوگیری باید دراولویت باشد. برای مثال, شرکت­های تنباکو همانند توباکو امریکن بریتیش[1] (بریتانیا) نباید اطلاعات دعاوی قضایی بی­شماری که به دلیل مشکلات سلامت مربوط به تنباکو ثبت شده­اند در یادداشت­های همراه صورت­های مالی پنهان کنند – حتی اگر چنین افشائی برای شرکت خسارت­آور باشد.

قواعد حسابداری (و فرآیند استانداردگذاری) باید بدون سوگیری باشند, در غیر این صورت, دیگر صورت­های مالی معتبری نخواهیم داشت. بدون صورت­های مالی معتبر, افراد دیگر از این اطلاعات استفاده نخواهندکرد. انجام یک مقایسه نشان می­دهد که نکته چیست: افراد بسیاری روی مسابقات بوکس شرط­بندی می­کنند, زیرا فرض می­شود چنین رقابت­هایی از پیش تعیین­شده نیستند. اما هیچ­کس روی مسابقات کشتی­کج شرط­بندی نمی­کند. چرا؟ زیرا فرض عموم مردم این است که این مسابقات کشتی­کج نمایشی و فریب­کارانه هستند. اگر اطلاعات مالی دارای سوگیری یا فریب­کاری باشند, عموم مردم اعتماد خود را نسبت به ‌آن‌ها از دست خواهند داد و دیگر از آن­ها استفاده نخواهند کرد.

بی­طرفی به وسیله احتیاط پشتیبانی می­شود. احتیاط, هوشیاری به خرج دادن در زمان قضاوت در شرایط مبهم است. به عبارت دیگر, احتیاط به خرج دادن به این معنا است که دارایی­ها و سود بیش از واقع ارائه نمی­شوند, و بدهی­ها و هزینه­ها کمتر از ارائه بیان نمی­شوند. به علاوه, احتیاط به خرج دادن به این معنا نیست که فرد تصمیم­گیرنده برای کمتر از واقع ارائه کردن دارایی­ها یا سود, یا بیش از واقع ارائه کردن بدهی­ها یا هزینه­ها اولویت قائل باشد. این گونه ارائه­های نادرست می­توانند به ارائه بیشتر یا کمتر از واقع سود یا هزینه­ها در دوره­های آتی بینجامند. به طور مشابه, در احتیاط به خرج دادن نباید در مورد شناسایی دارایی­ها و سود به نسبت شناسایی بدهی­ها و هزینه­ها سوگیری انجام شود

 

[1] British American Tobacco

شماران