1) واحد تجاري دارايي غيرجاري كه به‌طور موقت استفاده نمي كند را بركنار شده محسوب مي‌كند.
2) واحد تجاري دارايي غيرجاري كه قصد بركناري آن وجود دارد را به عنوان نگهداري شده براي فروش طبقه‌بندي مي‌كند.
3) واحد تجاري دارايي غيرجاري كه صرفا به قصد فروش مجدد تحصيل شده است را به عنوان نگهداري شده براي فروش طبقه‌بندي مي‌كند.
4) واحد تجاري دارايي غيرجاري نگهداري شده براي فروش را كه در قالب تركيب تجاري تحصيل شده است، به خالص ارزش فروش شناسايي مي‌كند.
طبق بند 15 استاندارد حسابداري 31، واحد تجاري نبايد دارايي غيرجاري که به طور موقت استفاده نمي‌شود را به عنوان برکنار شده محسوب کند. بنابراين گزينه 1 صحيح نيست.
طبق بند 14 استاندارد حسابداري 31، واحد تجاري نبايد يک دارايي غيرجاري (يا مجموعه‌اي واحد) که قصد برکناري آن وجود دارد را به عنوان نگهداري شده براي فروش طبقه‌بندي کند، زيرا مبلغ دفتري آن اساساً از طريق استفاده مستمر بازيافت خواهد شد. بنابراين گزينه 2 صحيح نيست.
طبق بند 12 استاندارد حسابداري 31، چنانچه واحد تجاري، يك دارايي غيرجاري (يا مجموعه‌اي واحد) را صرفاً به قصد واگذاري تحصيل نمايد، در تاريخ تحصيل، آن دارايي غيرجاري را فقط در صورتي بايد به‌عنوان نگهداري شده براي فروش طبقه‌بندي کند که الزام يکسال مندرج در بند 9 (به استثناي آنچه در بند 10 مجاز شمرده شده است) رعايت شود و احراز هر گونه معيار ديگر مندرج در بندهاي 8 و 9 که در تاريخ تحصيل محقق نشده باشد، در يک دوره کوتاه‌مدت بعد از تحصيل (معمولاً طي مدت 3 ماه) بسيار محتمل باشد. لذا گزينه 3 صحيح نيست.
طبق بند 17 استاندارد حسابداري 31، اگر دارايي غير جاري (يا مجموعه واحد) در قالب يک ترکيب تجاري تحصيل شده باشد، بايد به خالص ارزش فروش اندازه‌گيري شود.
بنابراين گزينه 4 صحيح است.
