طبق تعريف استاندارد، دارايي های ماليات انتقالي مبالغ ماليات بر درآمد قابل بازيافت در دورههای آتي در ارتباط با موارد زير است:
الف. تفاوتهاي موقتی کاهنده مالیات ؛
ب. انتقال زيانهاي مالياتي استفادهنشده به دورههای آتی؛ و
پ. انتقال اعتبارهای مالياتي استفاده نشده به دوره های آتی.
با توجه به تعريف دارايي‌هاي ماليات انتقالي ناشي از شناسايي هزينه ماليات كمتر نسبت به ماليات پرداختني است و در سال‌هاي بعد به حساب هزينه منظور مي‌شود. در واقع دارايي‌هاي ماليات انتقالي افزاينده هزينه ماليات سال‌هاي آينده است.
در مفاهيم نظري گزارشگري مالي دارايي به صورت زير تعريف شده است:
دارايي عبارت است از حقوق نسبت به منافع اقتصادي آتي يا ساير راه‌هاي دستيابي مشروع به آن منافع كه در نتيجه معاملات يا ساير رويدادهاي گذشته به كنترل شركت درآمده است.
دارايي‌هاي ماليات انتقالي با تعريف دارايي در مفاهيم نظري گزارشگري مالي منطبق است. منافع اقتصادي اين دارايي از طريق كاهش ماليات پرداختي در سال‌هاي آينده محقق مي‌شود و اين منافع تحت كنترل شركت است، زيرا هيچ شركت ديگري نمي‌تواند از آن استفاده كند. همچنين اين دارايي مربوط به يك رويداد گذشته مانند هزينه استهلاك دارايي‌ها است. بنابراين دارايي‌هاي ماليات انتقالي در صورت وضعيت مالي بايد به عنوان دارايي شناسايي شود. همچنين طبق بند 55 استاندارد حسابداري 1 (تجديد نظر شده 1397) دارايي‌هاي ماليات انتقالي به عنوان يكي از حداقل اقلام مندرج در صورت وضعيت مالي است. لذا بايد به عنوان يك قلم جداگانه ارائه شود.
