انجمن حسابداران خبره ایران
عضو پیوسته فدراسیون بین‌المللی حسابداران (آیفک)
نخستین و بزرگ‌ترین انجمن حرفه ای حسابداری ایران
بنر تبلیغاتی ۱

ایفای یک بدهی

در چارچوب استاندارد حسابداری شماره ۴۲، اصطلاح ایفای یک بدهی به معنای انجام تعهدات قراردادی یا قانونی مرتبط با یک بدهی است؛ به‌عبارت دیگر، واحد تجاری با پرداخت وجه نقد، انتقال دارایی، ارائه خدمات یا انجام سایر اقدامات توافق‌شده، بدهی خود را به‌طور مستقیم تسویه می‌کند.

این مفهوم در مقابل «انتقال بدهی» (transfer the liability) قرار می‌گیرد؛ جایی که فرض می‌شود بدهی به یک مشارکت‌کننده بازار دیگر واگذار می‌شود. در حالی‌که ایفای بدهی بر تسویه مستقیم توسط خود واحد تجاری تأکید دارد.

 

ویژگی‌های کلیدی

  • تسویه مستقیم: بدهی توسط واحد تجاری ایجادکننده، با پرداخت یا ارائه خدمت انجام می‌شود، نه با واگذاری به دیگری.
  • انجام کامل تعهد: ایفای بدهی تنها زمانی محقق می‌شود که تمام الزامات قرارداد یا قانون برآورده شده باشد.
  • بازارمحوری در ارزش‌گذاری: هنگام اندازه‌گیری ارزش منصفانه بدهی‌ها، باید فرض شود مشارکت‌کننده بازار نیز به همین شیوه (ایفای تعهد) عمل می‌کند.

 

مثال‌های کاربردی

  1. پرداخت وام بانکی:
    شرکت «الف» متعهد به بازپرداخت اصل و بهره وام خود است. ایفای بدهی در اینجا یعنی شرکت در تاریخ سررسید، وجه نقد موردنیاز را به بانک پرداخت کند.
  2. تعهد زیست‌محیطی:
    واحد تجاری موظف است پس از پایان بهره‌برداری از یک معدن، عملیات پاک‌سازی و بازسازی را انجام دهد. ایفای بدهی به معنای اجرای مستقیم این فعالیت‌ها توسط خود واحد تجاری است.
  3. پرداخت سود سهام مصوب:
    وقتی مجمع عمومی تصویب می‌کند که سود مشخصی بین سهامداران تقسیم شود، ایفای بدهی زمانی اتفاق می‌افتد که شرکت این مبالغ را نقداً یا به‌صورت واریزی پرداخت کند.

 

اهمیت در ارزش‌گذاری

  • تفکیک از انتقال بدهی: استاندارد ۴۲ صریحاً بیان می‌کند که ارزش منصفانه بدهی می‌تواند با دو فرض متفاوت دیده شود: انتقال به دیگران یا ایفای توسط خود واحد تجاری. این تمایز باید شفاف باشد.
  • بازتاب دیدگاه مشارکت‌کنندگان بازار: حتی اگر واحد تجاری قصد تسویه نداشته باشد، ارزش منصفانه بدهی باید بر اساس دیدگاه بازار در مورد «ایفای بدهی» محاسبه شود.
  • جلوگیری از سوگیری مدیریتی: این اصل مانع آن می‌شود که شرکت‌ها با اتکا به برنامه‌های داخلی، ارزش بدهی‌هایشان را کمتر از واقع نشان دهند.

 

چالش‌های عملی

  • نبود بازار فعال برای بسیاری از بدهی‌ها: مثلاً در دعاوی حقوقی یا بدهی‌های مشروط، تعیین مبلغی که برای ایفای بدهی لازم است، به برآوردهای پیچیده نیاز دارد.
  • ریسک‌های مربوط به هزینه انجام تعهدات: به‌ویژه در ایران، نوسانات شدید قیمت‌ها یا تغییرات قانونی می‌تواند بر میزان هزینه ایفای بدهی تأثیر جدی بگذارد.
  • تفاوت میان نظر مدیریت و دیدگاه بازار: مدیریت ممکن است تصور کند اجرای تعهد کم‌هزینه‌تر است، اما ارزش منصفانه باید بازتابی از قیمتی باشد که مشارکت‌کننده بازار حاضر است برای انجام همان تعهد مطالبه کند.

 

جمع‌بندی

ایفای یک بدهی به معنای انجام مستقیم تعهدات واحد تجاری و تسویه بدهی بر اساس شرایط قرارداد یا الزامات قانونی است. استاندارد ۴۲ با تفکیک این مفهوم از «انتقال بدهی»، بر اهمیت دیدگاه مشارکت‌کنندگان بازار تأکید می‌کند و از این طریق مانع از ورود نیت یا سوگیری داخلی به فرآیند ارزش‌گذاری می‌شود.

 

این مفهوم بخشی از چارچوب استاندارد شماره ۴۲ است و در روزهای آینده، سایر اجزاء آن با همین سبک تحلیلی از طریق سایت و شبکه‌های اجتماعی انجمن حسابداران خبره ایران منتشر خواهند شد.
گردآوری، ترجمه و تدوین:
دکتر سید محمد باقرآبادی
انجمن حسابداران خبره ایران
نوآوری در اندیشه، پیشرو در عمل