مربوط بودن, یکی از دو ویژگی کیفی است که اطلاعات حسابداری را برای تصمیمگیری سودمند میسازند.
اطلاعات حسابداری برای مربوط بودن باید از قابلیت ایجاد تفاوت در یک تصمیم برخوردار باشند. اطلاعاتی که ربطی به یک تصمیم ندارند, نامربوط هستند. اطلاعات مالی زمانی از قابلیت ایجاد تغییر برخوردار هستند که دارای ارزش پیش بینی کنندگی, ارزش تاییدکنندگی یا هر دو باشند.
اطلاعات مالی در صورتی دارای ارزش پیش بینی کنندگی هستند که به عنوان یک ورودی برای فرآیندهای پیش بینی مورد استفاده سرمایهگذاران برای شکل دادن به انتظارات آنها از آینده, ارزش داشته باشند. برای مثال, اگر سرمایه گذاران بالقوه به خرید سهام عادی شرکت نیپون (ژاپن) علاقهمند باشند, ممکن است منابع جاری و ادعاهای مربوط به آن منابع, پرداختهای سود سهام شرکت و عملکرد گذشته سود شرکت را برای پیشبینی مبلغ, زمانبندی و عدم اطمینان جریانهای نقدی آتی شرکت تجزیه و تحلیل کنند.
اطلاعات مربوط, همچنین به استفاده کنندگان در تایید یا تصحیح کردن انتظارات قبلی کمک می کنند; این اطلاعات ارزش تاییدکنندگی دارند. برای مثال, زمانی که شرکت نیپون صورت های مالی پایان سال خود را منتشر می کند, انتظارات گذشته (یا کنونی) مبتنی بر ارزیابی های قبلی خود را تایید می کند یا تغییر می دهد. این شرایط از ارتباط متقابل ارزش پیش بینی کنندگی و ارزش تاییدکنندگی پیروی می کند. برای مثال, اطلاعات مربوط به سطح و ساختار جاری داراییها و بدهی های شرکت نیپون, به استفاده کنندگان کمک می کنند تا قابلیت شرکت در کسب مزیت از فرصتها و واکنش در برابر موقعیت های نامساعد را پیش بینی کنند. همین اطلاعات, به استفاده کنندگان کمک می کنند تا پیش بینی های گذشته خود درباره این توانایی را تایید یا تصحیح کنند.