مربوط بودن, یکی از دو ویژگی کیفی است که اطلاعات حسابداری را برای تصمیم­گیری سودمند می­سازند.

 

اطلاعات حسابداری برای مربوط بودن باید از قابلیت ایجاد تفاوت در یک تصمیم برخوردار ­باشند. اطلاعاتی که ربطی به یک تصمیم ندارند, نامربوط هستند. اطلاعات مالی زمانی از قابلیت ایجاد تغییر برخوردار هستند که دارای ارزش پیش ­بینی ­کنندگی, ارزش تاییدکنندگی یا هر دو باشند.

اطلاعات مالی در صورتی دارای ارزش پیش ­بینی­ کنندگی هستند که به عنوان یک ورودی برای فرآیندهای پیش ­بینی­ مورد استفاده سرمایه­گذاران برای شکل دادن به انتظارات آن­ها از آینده, ارزش داشته باشند. برای مثال, اگر سرمایه­ گذاران بالقوه به خرید سهام عادی شرکت نیپون (ژاپن) علاقه­مند باشند, ممکن است منابع جاری و ادعاهای مربوط به آن منابع, پرداخت­های سود سهام شرکت و عملکرد گذشته سود شرکت را برای پیش­بینی مبلغ, زمان­بندی و عدم اطمینان جریان­های نقدی آتی شرکت تجزیه ­و تحلیل کنند.

اطلاعات مربوط, هم­چنین به استفاده ­کنندگان در تایید یا تصحیح کردن انتظارات قبلی کمک می­ کنند; این اطلاعات ارزش تاییدکنندگی دارند. برای مثال, زمانی که شرکت نیپون صورت­ های مالی پایان سال خود را منتشر می­ کند, انتظارات گذشته (یا کنونی) مبتنی بر ارزیابی­ های قبلی خود را تایید می­ کند یا تغییر می­ دهد. این شرایط از ارتباط متقابل ارزش پیش ­بینی­ کنندگی و ارزش تاییدکنندگی پیروی می­ کند. برای مثال, اطلاعات مربوط به سطح و ساختار جاری دارایی­ها و بدهی­ های شرکت نیپون, به استفاده­ کنندگان کمک می­ کنند تا قابلیت شرکت در کسب مزیت از فرصت­ها و واکنش در برابر موقعیت­ های  نامساعد را پیش ­بینی کنند. همین اطلاعات, به استفاده­ کنندگان کمک می­ کنند تا پیش ­بینی­ های گذشته خود درباره این توانایی را تایید یا تصحیح کنند.

 

شماران