IASB سه نوع اعلامیه عمده منتشر می­کند:

  1. استانداردهای گزارشگری مالی بین­المللی.
  2. چارچوب مفهومی برای گزارشگری مالی.
  3. تفاسیر استانداردهای گزارشگری مالی بین­المللی.

 

استانداردهای گزارشگری مالی بین­المللی:     استانداردهای حسابداری مالی منتشر شده توسط IASB, استانداردهای گزارشگری مالی بین­المللی (IFRS) نامیده می­شوند. IASB تا کنون 17 شماره از این استانداردها منتشر کرده است که موضوعاتی همانند ترکیب­های تجاری, پرداخت­های مبتنی بر سهام و اجاره­ها را پوشش می­دهند.

پیش از IASB (که در سال 2001 شکل گرفت), استانداردگذاری در سطح بین­المللی توسط کمیته استانداردهای حسابداری بین­المللی انجام می­شد که استانداردهایی به نام استانداردهای حسابداری بین­المللی (IAS) را منتشر می­کرد. این کمیته 41 IAS منتشر کرد که بسیاری از آن­ها توسط IASB اصلاح یا با IFRSهای جدید جایگزین شدند. آن دسته از IASهایی که هنوز باقی­مانده­اند, ذیل چتر IFRS درنظر گرفته می­شوند

چارچوب مفهومی برای گزارشگری مالی:     IASB به عنوان بخشی از یک تلاش گسترده برای فاصله گرفتن از رویکرد مسئله به مسئله, از یک چارچوب مفهومی استفاده می­کند. این چارچوب مفهومی برای گزارشگری مالی, مفاهیم و هدف بنیادی که هیئت برای توسعه استانداردهای آتی گزارشگری مالی مورد استفاده قرار می دهد را منتشر می­کند. قصد این سند, شکل دادن مجموعه­ای منسجم از مفاهیم وابسته به هم – یك چارچوب مفهومی – است كه به عنوان ابزاری برای حل مسائل موجود و نوظهور به گونه­ای كه دارای ثبات رویه باشد, استفاده خواهدشد. چارچوب مفهومی و هر تغییری در آن, طی فرآیندی مشابه فرآیند استانداردگذاری تدوین می­شوند (دیدگاه­های اولیه, استماع عمومی, پیش­نویس و غیره). هرچند كه, این چارچوب مفهومی یك IFRS نیست و بنابراین استانداردهای لازم برای مسائل اندازه­گیری یا افشاء خاصی را تعریف نمی­كند. هیچ چیزی در این چارچوب مفهومی باعث نمی‌شود IFRS خاصی ارجح شود.

تفاسیر استانداردهای گزارشگری مالی بین­المللی:       

كمیته تفاسیر IFRS در راستای همگام بودن با رویكرد استانداردگذاری IASB, برای فراهم آوردن رهنمودهای تفسیری از یك رویكرد مبتنی بر اصول استفاده می­كند. با این هدف, كمیته تفاسیر IFRS, نخست به چارچوب مفهومی به عنوان مبنایی برای صورت­بندی كردن یك اجماع عمومی نگاه می­كند. سپس برای توسعه رهنمود تفسیری خود و برای تعیین این كه رهنمود پیشنهادی با شرایط IFRS تضاد نداشته باشد, به اصول تصریح­شده در استاندارد قابل اجرا (در صورت وجود) نگاه می­كند.

كمیته تفاسیر IFRS به روش­های متعددی به IFRS كمك می­كند. برای مثال, مسائل نوظهور اغلب توجه عموم را به خود جلب می­كنند. اگر این مسائل به سرعت حل نشوند, می­توانند به بحران­ها و رسوایی­های مالی بینجامند. این مسائل هم­چنین می­توانند اعتماد عمومی به رویه­های جاری گزارشگری را كاهش دهند. گام بعدی, دخالت دولتی محتمل است كه می­تواند استمرار استانداردگذاری در بخش خصوصی را تهدید كند. كمیته تفاسیر IFRS می­تواند مسائل حسابداری را هنگامی كه ایجاد می­شوند در دستور كار قرار دهد. كمیته تفاسیر IFRS تعیین می­كند كه آیا می­تواند این مسائل را حل كند یا IASB را در حل آن­ها دخیل نماید. در اصل, كمیته تفاسیر IFRS, برای IASB تبدیل به یك «فیلتر مسائل» می­شود. بنابراین, در حالی كه كمیته تفاسیر IFRS مسائل نوظهور كوتاه­مدت را حل و فصل می­كند,  IASBبا امیدواری روی مسائل فراگیر بلندمدت كار خواهد كرد.

 

شماران