در هنگامي كه واقعيت ها و شرايط نشان مي دهد كه ارزش دفتري يك قلم دارائي اكتشاف و ارزيابي از ارزش بازيافتني آن بيشتر شده است، بايد كاهش ارزش آن دارائي بررسي شود. يك يا چند مورد از موارد زير مي تواند به عنوان نشانه اي براي ارزيابي كاهش ارزش دارائي اكتشاف و ارزيابي مورد استفاده قرار گيرد:
- دوره زماني كه در آن واحد تجاري داراي حق اكتشاف در منطقه معيني را داشته، منقضي شده باشد و يا در آينده ي نزديكي پس از پايان دوره گزارشگري منقضي خواهد شد و پيش بيني نمي گردد كه اين حق اكتشاف مجددا" تمديد گردد.
- مخارج اساسي مرتبط با اكتشاف و ارزيابي منابع معدني در منطقه معين، مطابق با مبلغ بودجه بندي شده و يا از قبل برنامه ريزي شده نباشد.
- اكتشاف و ارزيابي منابع معدني در منطقه معين، منتج به كشف منابع معدني با قابليت تجاري نشده باشد و واحد تجاري مصمم به قطع ادامه ي فعاليت هاي اكتشافي در اين مناطق معين بشود.
- اطلاعات كافي وجود دارد كه نشان مي دهد، اگرچه امكان تداوم توسعه در يك منطقه مشخص وجود دارد، وليكن مبلغ دفتري دارائي اكتشاف و ارزيابي بعيد است از طريق فروش و يا توسعه ي موفق بازيافت شود.
واحد تجاري براي ارزيابي كاهش ارزش دارائي اكتشاف و ارزيابي مي بايست از رويه حسابداریي استفاده كند كه دارائي اكتشاف و ارزيابي را به سطح واحد مولد وجه نقد يا گروهي از واحد هاي مولد وجه نقد تخصيص دهد. واحد تجاري در ارزيابي كاهش ارزش سطح مورد بررسي بايد كنترل نمايد كه اين سطح از قسمتي كه براي اهداف گزارشگري قسمت ها طبق استاندارد بين المللي گزارشگري مالي شماره 8 (IFRS8:Operating segments ) مورد استفاده قرار مي گيرد بزرگ تر نباشد.
