علی رحمانی با بیان این که تجدید ارزیابی دارایی‌ها به لحاظ محتوای اقتصادی تاثیری بر جریانهای نقدی شرکت ندارد و نباید تاثیری هم بر قیمت سهام آن داشته باشد، گفت: به رغم اثر مثبت تجدید ارزیابی در کوتاه مدت، این اقدام در بلندمدت نتیجه خوبی برای شرکتها ندارد، فقط از نظر افزایش قدرت چانه‌زنی آنها برای دریافت تسهیلات بانکی شاید اثر گذار باشد.
به گزارش پایگاه اطلاعرسانی انجمن حسابداران خبره ایران، به نقل از فارس، مدیرعامل سابق بورس اوراق بهادار تهران گفت: در پرداختن به دو موضوع تجدید ارزیابی دارایی‌ها و تقسیم سود دو پدیده ضد شرکتی وجود دارد که کمتر به آنها توجه می‌شود.وی افزود: سود حسابداری خطای اندازه گیری دارد، چون استهلاک دارایی‌ها بر اساس بهای تاریخی آنها محاسبه می شود. از این رو، بخشی از سودی که در شرکتها تقسیم می شود، گویی بخشی از اصل سرمایه شرکتها است که در بلندمدت بنیان شرکتها را متزلزل می‌کند؛ و ضد شرکت است.
وی با انتقاد از رویه شرکتها برای تقسیم سود نقدی در مجامع عمومی عادی سالانه گفت: متاسفانه شاهدیم که برخی از شرکتها وام می گیرند تا سود نقدی بین سهامداران خود تقسیم کنند! زمانی که بورس اوراق بهادار تهران عضو فدراسیون جهانی بورسها (WFE) بود بالاترین نرخ تقسیم سود نقدی در مجامع سالانه را به خود اختصاص داده بود. این لزوماً شاخص مثبتی نیست و حتی میتواند هشداردهنده باشد.
به باور این استاد دانشگاه نقدینگی در شرکتها باید به منظور تامین سرمایه در گردش و همچنین اجرای طرح‌های توسعه‌ای باقی بماند. به عبارت بهتر، با تقسیم سود نقدی در مجامع، اجازه پس انداز به شرکت داده نمی‌شود.
رحمانی در ارتباط با تجدید ارزیابی داراییهای شرکتها نیز تاکید کرد: طی دو سال آینده خواهید دید که چه بلایی بر سر شرکت‌هایی خواهد آمد که از بابت تجدید ارزیابی دارایی‌ها با افزایش قیمت سهام در بازار روبرو شده‌اند.
وی افزود: پس از جنگ تحمیلی در مورد تجدید ارزیابی دارایی‌ها به شرکتها اجازه داده شد تا میزان سقف زیان انباشته خود برخی از داراییهایشان را تجدید ارزیابی کنند که به معنای تجدید قوای دوباره بود. این رویه در حسابداری به شبه تجدید سازمان معروف است و قابل قبول است. اما تجدید ارزیابی دارایی‌ها به شکل کنونی هیچ هدفی ندارد و معلوم نیست که آیا میخواهیم حفظ سرمایه کنیم یا نیات دیگری وجود دارد.
وی در برابر این پرسش که آیا تجدید ارزیابی دارایی‌ها بر اساس ارزش منصفانه دلیل کافی برای خروج از زیان انباشته شرکتها و به روز شدن صورت‌های مالی است؛ پاسخ داد: تجدید ارزیابی دارایی‌ها فقط کمک می‌کند که ارزش‌های تاریخی در دفاتر حسابداری به روز شود. در اینجا از نظام بهای تمام شده تاریخی به عنوان یک ایراد استفاده می‌شود.
رحمانی گفت: اگر به سمت استانداردهای بین‌المللی حسابداری و گزارشگری مالی حرکت کنیم، امکان تجدیدارزیابی دارایی‌ها در فواصل زمانی مثلاً سه یا پنج سال یک بار پیش بینی شده است. در نظامهایی که ابرتورم (تورم سطح بالا) هم داشته‌اند، پیش‌بینی شده است که تجدید ارزیابی داشته باشند. منتهی این اقدام باعث ورورد جریان نقد عملیاتی در شرکت نمی‌شود که انتظار منافع آتی وجود داشته باشد. مگر اینکه به منزله تجدید ساختار شرکت و در آینده منجر به سودآوری و بهره‌وری بالاتر شود.
